“တာ့က်ိဳ႕က်(ဘုရင္ကို ကယ္တင္ျခင္း)”သည္ ယူနန္ ျပည္နယ္ ထိန္ခ်ံဳးစီရင္စု၏ နာမည္ႀကီး အစားအစာ ျဖစ္သည္။ အေကာင္းစားဆန္ျဖင့္ လုပ္ထားေသာ ေခါပုတ္ကို အခ်ပ္လိုက္ျဖစ္ေအာင္ ျဖတ္ၿပီး အသား၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္၊ ၾကက္ဥ၊ မိႈအမည္း၊ ငရုတ္ခ်ဥ္ စသည္တို႔ျဖင့္ အစိုေၾကာ္ထားတယ္။ အရသာမွာ ေပ်ာ့၊ ေမႊးၿပီး ခံတြင္း ေတြ႔တယ္။ မင္ ေခတ္ကုန္ခါနီး ရုံလိဘုရင္ က်ဴးရုိလန္ကို ဝူဆန္းေကြ႔က လိုက္သတ္သျဖင့္ ထိန္ခ်ံဳးသို႔ ေျပးလာတယ္။ ဗိုက္ကလည္းဆာ၊ လူကလည္း ပင္ပန္းနဲ႔။ ရြာသားေတြက ေဒသရဲ႕ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ ေခါပုတ္ အစိုေၾကာ္ကို ဆက္သလိုက္ရာ ရုံလိဘုရင္က အရမ္းႀကိဳက္သြားၿပီး ဘုရင္ျဖစ္တဲ့ သူ႔ကို ကယ္လိုက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ “တာ့က်ိဳ႕က်(ဘုရင္ကို ကယ္တင္ျခင္း)” ဆိုတဲ့ နာမည္ ရသြားတယ္။ ကူမင္းၿမိဳ႕ ကြမ္းဟြာလမ္း က်ိန္႔ရိလမ္းနဲ႔ နီးတဲ့ဘက္မွာ “ထိန္ခ်ံဳး ဆန္ေခါက္ဆြဲ” သီးသန္႔ဆိုင္ ရွိတယ္။ ေအာက္ထပ္သည္ စားေသာက္တန္း၊ အေပၚထပ္မွာ ထိုင္စရာ ေကာင္းေကာင္း ရွိတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ေခါပုတ္ အစိုေၾကာ္၊ အရည္ခ်က္ စတဲ့ ခ်က္နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဟင္းပြဲ အစံုလိုက္ ေရာင္းပါတယ္။

       ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါပုတ္သည္ ယူနန္၏ ေဒသအသီးသီးမွာ လူတိုင္းစားေနတဲ့ ဆန္ထြက္ အစားအစာ ျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္ အရည္အေသြး ႏွင့္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈကို ၾကည့္ရင္ ထိန္ခ်ံဳး ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါပုတ္ကို တျခား ဘယ္ေနရာကမွ မမီဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဘုရင္က နာမည္ ခ်ီးျမႇင့္ထားတဲ့ “တာ့က်ိဳ႕က်(ဘုရင္ကို ကယ္တင္ျခင္း)”--ထိန္ခ်ံဳး ေခါပုတ္ အစိုေၾကာ္သည္ အေရာင္၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အဆင္း ၄မ်ိဳးစလံုး လွၿပီး ကိုယ္ပိုင္ အရည္အေသြးနဲ႔ စားကံႀကံဳတဲ့ အစားႀကိဳက္သူေတြကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

       ထိန္ခ်ံဳးသားမ်ားသည္ ဆန္ကို ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါပုတ္အျဖစ္ လုပ္ၿပီးစားေသာ သမိုင္း ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၊ ၅၀၀ခန္႔ ရွိခဲ့ၿပီ။ အရပ္၏အေျပာအရ ေတာက္ဘက္ မင္ ေခတ္ ဘုရင္ က်ဴးရိုလန္(ရုံလိဘုရင္)သည္ စစ္ရွံဴး၍ အေနာက္ဘက္စြန္းသို႔ ထြက္ေျပးရာ လယ္သမားအိမ္ တစ္အိမ္တြင္ ေခါပုတ္အစိုေၾကာ္ တစ္အိုးကို ကုန္ေအာင္ စားခဲ့တယ္တဲ့။ ဗိုက္ျပည့္သြားတဲ့အျပင္ အဲဒီအရသာကို ျပန္ၿပီး သတိရေနတယ္။ အဲဒီေခါပုတ္ကို “တာ့က်ိဳ႕က်(ဘုရင္ကို ကယ္တင္ျခင္း)”လို႔ ေခၚတယ္။ ဒါနဲ႔ “တာ့က်ိဳ႕က်(ဘုရင္ကို ကယ္တင္ျခင္း)”က ထိန္ခ်ံဳး ေခါပုတ္ အစိုေၾကာ္ရဲ႕ “ဘုရင္က ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ နာမည္”ျဖစ္သြားေရာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ထိန္ခ်ံဳး ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါပုတ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳစကားလံုး ျဖစ္လာတယ္။

       ဇာစ္ျမစ္ကို ရွာလိုက္ရင္ ထိန္ခ်ံဳး ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါပုတ္ဟာ အေရွ႕ဘက္ၿမိဳ႕စြန္ ဟူၾကားဝမ္းက ထုတ္တာ နာမည္အႀကီးဆံုးပဲ။ ၎ရဲ႕ အေသးစိတ္ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းဟာ ကုန္ၾကမ္းကို ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အလြန္ တင္းက်ပ္တယ္။ ထုတ္လုပ္နည္းမွာ အရမ္းေခ်းမ်ားတယ္။ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး “ေၾကာရိုး”ရွိတယ္။ အၾကာႀကီး ခ်က္လည္း မၿပဲဘူး။ ခဏေလး ျပဳတ္လိုက္တာနဲ႔ စားလို႔ရၿပီး။ အရသာ ညက္ၿပီး ေစးတယ္။

   ထိန္ခ်ံဳး ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါပုတ္မွာ ခ်က္နည္း အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ အစိုေၾကာ္၊ ကင္၊ ခ်က္ ႏိုင္တယ္။ “တာ့က်ိဳ႕က်(ဘုရင္ကို ကယ္တင္ျခင္း)” ဟာ ေခါပုတ္အလိပ္ကို ႀတိဂံပံုစံ သို႔မဟုတ္ အတံုးလိုက္ ျဖစ္ေအာင္ ျဖတ္ၿပီး အသား၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္၊ ၾကက္ဥ၊ မိႈအမည္း၊ ဥနီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ပဲလိပ္ျပာရြက္ စတဲ့ အစာပလာေတြနဲ႔ ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္ေတြ ထည့္ၿပီး အိုးထဲမွာ အစိုေၾကာ္တာပါပဲ။ အေရာင္စံုၿပီး အရသာ ေမႊးႀကိဳင္ေနတယ္။ ေခ်ာၿပီး မအီဘူး။ စားလို႔ကို မဝႏိုင္ဘူး။ ေခါပုတ္ကို အျပားလိုက္ ျဖတ္ၿပီး မီးေပၚမွာ ဝါေအာင္ ကင္ၿပီးေနာက္ ေျခာက္ေကာ့၊ ဘေကာ့၊ ႏွမ္းဆီ၊ ငရုတ္ဆီ စတဲ့ အစာပလာထည့္ထားတဲ့ တူဟူးေႏြးထဲ ထည့္နယ္လိုက္ရင္ တိုဟူးေႏြး ေခါပုတ္လို႔ ေခၚတယ္။ အသား၊ ဟင္းရည္၊ အရြက္၊ ဆန္ေခါက္ဆြဲေတြကို ေျမအိုးထဲမွာ ေရာခ်က္လိုက္ရင္ ေျမအိုးဆန္ေခါက္ဆြဲ ျဖစ္သြားေရာ။

       ယခုအခါမွာ ထိန္ခ်ံဳး ေဒသ အစားအစာ ဆန္ေခါက္ဆြဲဟာ ေကာင္းလီကုန္႔ေတာင္ အျပင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၿပီ။ ကူမင္း၊ ေပက်င္း နဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီး အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အေျခခ်ခဲ့ၿပီး စားသံုးသူရဲ႕ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ျခင္းကို ရရွိခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ ျဖစ္တဲ့ “ယူနန္ အျမန္စား ဆန္ေခါက္ဆြဲ”ဟာ ၁၉၉၄၊ ၁၉၉၅၊ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ေတြမွာ “ယူနန္ျပည္နယ္ စားသံုးသူ အႀကိဳက္ဆံုး ပစၥည္း” နဲ႔ “တတိယအႀကိမ္ တရုတ္ ေက်းလက္ ကုမၸဏီမွ ျပည္ပ တင္ပို႔ပစၥည္း ျပပြဲ ထူးခၽြန္ ကုန္ပစၥည္း” အမည္ ရခဲ့တယ္။